04 Δεκ Σαν εισαγωγή…

Ξεκινάω να γράφω, γιατί θέλω να επικοινωνήσω τις σκέψεις, τις απορίες, τα λάθη μου. Γιατί θέλω να εκφράσω όλο αυτό το μεγαλείο, και την ευθύνη που κρύβει πίσω του η τέχνη της γονεϊκότητας. Θέλω να γράψω για την ανάγκη που έχει κάθε μητέρα στον κόσμο να επικοινωνεί και να μοιράζεται, για να γίνεται καλύτερη. Μιας και κάθε παιδί που γεννιέται αποτελεί μία μεγάλη αφορμή για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, μέσα από την προσπάθεια να γινόμαστε κάθε μέρα καλύτεροι γονείς. Όχι τέλειοι. Αλλά καλύτεροι από χθες. Και σύμφωνα με τον D.W. Winnicott αρκετά καλοί (good enough parent, Playing and Reality, 1971).

Είμαι η Αγγελική Ελευθεράκη, είμαι μητέρα της Δανάης και είμαι ψυχολόγος, και ηθοποιός. Και πιστεύω, όπως έγραψα πιο πάνω, ότι η γονεϊκότητα είναι τέχνη. Αυτό γιατί η γονεϊκότητα, όπως ακριβώς και η τέχνη, απαιτεί αφοσίωση, χρόνο εξισωμένο με ενέργεια, ειλικρινές ενδιαφέρον και μία αστείρευτη ανάγκη να βελτιώνεσαι.

Ζώντας στην εποχή της πληροφορίας και του internet, είχα πιο εύκολα τη δυνατότητα να ενημερωθώ για τις σύγχρονες τάσεις και πρακτικές της γονεϊκότητας. Κυρίως όμως είχα τη δυνατότητα να διαβάσω και να ταυτιστώ με μία φιλοσοφία που ταίριαξε με το γονεϊκό μου ένστικτο. Πριν αναφερθώ στις τάσεις και πρακτικές θα μιλήσω για αυτό το ένστικτο.

Όλα ξεκινούν από το ένστικτο

Οι άνθρωποι, πέρα από πνευματικά και εγκεφαλικά όντα, είμαστε θηλαστικά. Και ως θηλαστικά είμαστε εφοδιασμένοι με ένα νευρικό σύστημα που εκλύει μεγάλες ποσότητες ορμονών σε σημαντικές οργανικές/σωματικές εμπειρίες. Κάποιες από αυτές είναι η εγκυμοσύνη, ο τοκετός και ο θηλασμός του βρέφους. Η σοφή φύση του ανθρώπου ακολουθεί συγκεκριμένη πορεία, τέτοια που να τον κάνει να μπορεί να υποστηρίξει το υπέροχο, αλλά και δύσκολο φορτίο της απόκτησης ενός παιδιού. Κάθε γυναίκα που ακολουθεί με φυσικό τρόπο αυτό το μονοπάτι, είναι σε θέση να εμπιστευθεί και να ακολουθήσει το γονεϊκό της ένστικτο. Ένα ένστικτο που επιθυμεί να προστατέψει, να θρέψει και να αγαπήσει το παιδί που κρατάει στα χέρια της.

Όλα τα υπόλοιπα, και επειδή είμαστε έλλογα όντα, συνεχίζονται κατόπιν σκέψης, συζητήσεων και αποφάσεων, καμιά φορά και διαβάσματος. Στη σημερινή εποχή έχουμε πληθώρα πληροφοριών για τα ζητήματα της γονεϊκότητας. Όλα όμως ξεκινούν από εκεί, από το γονεϊκό μας ένστικτο.

Η σύγχρονη ψυχολογία τείνει όλο και περισσότερο να αναφέρει τη σημασία του να ακολουθείς το γονεϊκό σου ένστικτο, μιας και η επιστήμη σήμερα ασχολείται με τον άνθρωπο ως όλον. Δεν μας αφορά μόνο ο άνθρωπος ως νους και συναίσθημα, αλλά ακολουθούμε την ολιστική προσέγγιση ότι ο άνθρωπος είναι σώμα και νευρικό σύστημα, είναι εγκέφαλος και είναι συναίσθημα και κοινωνικό ον. Όλα αυτά μαζί κάνουν έναν άνθρωπο, επομένως και μία μητέρα. Και την κατακλύζουν με πληροφορίες συναισθητικές ή νοερές. Κάθε μητέρα παρ’ όλα αυτά, εν τη γενέση της παίρνει, από ένστικτο, μία θέση απέναντι στο πως θέλει να είναι ως γονέας.

Οι αρχές της φιλοσοφίας μου

Προσωπικά, φανταζόμουν τον εαυτό μου ως μητέρα πολύ διαφορετικά από ότι τελικά μου προέκυψε να είμαι. Όταν γέννησα την κόρη μου, κατάλαβα αμέσως το δρόμο που ήθελα να ακολουθήσω. Μελέτησα πολλά, από πανεπιστημιακά βιβλία της εξελικτικής ψυχολογίας, πρακτικά βιβλία για τον βρεφικό ύπνο ή τη βρεφική διατροφή έως ενδιαφέροντα άρθρα που έβρισκα στο internet από Parenting Coaches. Αυτό που εν τέλει με βοήθησε ήταν το να μάθω πως λειτουργεί ο βρεφικός και παιδικός εγκέφαλος, για να καταλάβω ποιες είναι οι ανάγκες του παιδιού μου.

Έτσι, ακολούθησα – και προσπαθώ να ακολουθώ- τις αρχές και πρακτικές της φιλοσοφίας του Attachment Parenting, χωρίς να πιστεύω ότι η γονεϊκότητα χωράει σε καλούπια θεωριών. Οι βασικές μου αρχές είναι:

• αφουγκράζομαι και ακολουθώ τις ανάγκες του παιδιού μου (αναπτυξιακές και προσωπικές)
• φροντίζω να μαθαίνω πληροφορίες για τα αναπτυξιακά του στάδια και
• αναγνωρίζω τον εαυτό μου και το παιδί (και τους σημαντικούς άλλους που εμπλέκονται, όπως ο πατέρας) ως ένα οικογενειακό σύστημα που χρήζει ισορροπίας και υποστήριξης

Σε αυτό το blog θα αναλύσω περαιτέρω όσα αναφέρω εδώ. Επίσης θα διαβάζετε τη θέση μου πάνω σε θεωρίες και πρακτικές της γονεϊκότητας που βοηθάνε αυτό το σπόρο να φυτρώσει και να ανθίσει με σεβασμό και αγάπη. Θα χαιρόμουν ιδιαίτερα αν μπορούσε να ανοιχτεί διάλογος με κάθε μαμά που μοιράζεται τις ίδιες αγωνίες ή με όποιον άνθρωπο ασχολείται με παιδιά και μητέρες ή οικογένειες. Για αυτό το λόγο θα κρατάω πάντα τα σχόλια ανοιχτά.